گواه لباسی
لغتنامه دهخدا
گواه لباسی . [ گ ُ هَِ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آنکه گواهی او فروغ صدق نداشته باشد . (بهار عجم ) (آنندراج ) :
به یک گواه لباسی که ماه مصر آورد
سیاه کرد رخ دعوی زلیخا را.
به یک گواه لباسی که ماه مصر آورد
سیاه کرد رخ دعوی زلیخا را.
صائب (از آنندراج ).