گوبیا

گوبیا. (هزوارش ، اِ) بر وزن لوبیا، به لغت زند و پازند زبان را گویند، و به عربی لسان خوانند. (برهان ). گوبیا (زبان ) «بندهشن چ یوستی ص 222». در پهلوی گوباک یا گویاک به معنی گویا و گوینده و سخن گوست . رجوع شود به باروچا ص 196. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).