گوربان
لغتنامه دهخدا
گوربان . (اِ مرکب ) مَقْبری ّ. (صراح ) (منتهی الارب ). محافظ گور. حافظ و نگاهبان قبور. پاسبان قبور. خادم قبرستان یا مقبره :
یکی بنده باشم روان تو را
پرستش کنم گوربان تو را.
یکی بنده باشم روان تو را
پرستش کنم گوربان تو را.
فردوسی .