گوره خرلغتنامه دهخداگوره خر. [ رَ / رِ خ َ ] (اِ مرکب ) همان گورخر که گذشت . (آنندراج ). گور : و گوره خر از پیش او بگریخت ، روی در بیابان نهاد. (سندبادنامه ص 137). رجوع به گور و گورخر شود.
