گوشتاورلغتنامه دهخداگوشتاور. [ تا وَ ] (نف مرکب ) آورنده ٔ گوشت . حامل اللحم . گراینده به فربهی . || پرگوشت . کثیراللحم . فربه . گوشتالو : بزرگ سر، گوشتاور و سپید که به زردی زند. (التفهیم ص 381).
