گوشتین
لغت‌نامه دهخدا
گوشتین . (ص نسبی ) گوشتی . از گوشت ساخته :
چه خوش گفت فرزانه ای پیش بین
زبان گوشتین است و تیغ آهنین .
|| سمین و فربه . (ناظم الاطباء). گوشتناک . پرگوشت . فربی . بسیارگوشت : الحادره ؛ مردم گوشتین ستبر. عین حادرة؛ چشمی گوشتین و تمام . (مهذب الاسماء). || غذایی که از گوشت سازند. (از ناظم الاطباء).
چه خوش گفت فرزانه ای پیش بین
زبان گوشتین است و تیغ آهنین .
نظامی .
|| سمین و فربه . (ناظم الاطباء). گوشتناک . پرگوشت . فربی . بسیارگوشت : الحادره ؛ مردم گوشتین ستبر. عین حادرة؛ چشمی گوشتین و تمام . (مهذب الاسماء). || غذایی که از گوشت سازند. (از ناظم الاطباء).
