گوش بند
لغتنامه دهخدا
گوش بند. [ ب َ ] (اِ مرکب ) آلت بستن گوش . رِفاده و عصابه ای که بر گوش بندند. (ناظم الاطباء). || آنچه آویزه ٔ گوش کنند :
به خواهش چنان خواست کآن هوشمند
ز پندش دهد حلقه ٔ گوش بند.
به خواهش چنان خواست کآن هوشمند
ز پندش دهد حلقه ٔ گوش بند.
نظامی .