گوله

گوله . [ ل َ / ل ِ گول ْ ل َ / ل ِ ] (اِ) مخفف گلوله است . (انجمن آرا) (فرهنگ شعوری ). در تداول عامه مطلق گلوله است در تمام معانی آن چون : گوله آتش . گوله برف . گوله تفنگ . گوله ریسمان . گوله قند. گوله نبات . گوله نخ . گوله یخ . || گلوله خواه کوچک باشد از برای بازی کردن و خواه بزرگ باشد از برای توپ و منجنیق . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). پاره ای فلزگردکرده که در سلاحهای گرم به کار برند :
ز سنگ منجنیق و گوله ٔ رعد
که کوه از پا فتاد از صدمت آن .

شهاب الدین (از فرهنگ جهانگیری ) (از فرهنگ نظام ).

|| خشخاش . || انبار حبوبات و نمک و مانند آن و این کلمه از هندی گرفته شده است . || غوزه ٔ پنبه . || پیله ٔ کرم ابریشم . (ناظم الاطباء). || کوزه ٔ آب خوری . (برهان قاطع) (انجمن آرا) (رشیدی ) (فرهنگ شعوری ) (ناظم الاطباء). اهالی دیلمان وگیلان به کوزه ای گویند سفالین و دهان گشاد که آب یا روغن در آن ریزند. (فرهنگ گیلکی منوچهر ستوده ). گوشنه . (در تداول مردم قزوین ) :
شه چو حوضی دان حشم چون لوله ها
آب از لوله رود در گوله ها.

مولوی .

|| خارپشت . (ناظم الاطباء).