گوهرافشان

گوهرافشان . [ گ َ / گُو هََ اَ ](نف مرکب ) نثارکننده ٔ گوهر. گوهر پخش انداز. گوهرافشاننده . جواهر نثارکننده . (از بهار عجم ) :
نثره به نثارگوهرافشان
طرفه طرفی دگر زرافشان .

نظامی .

|| کنایه از فصیح و بلیغ :
بدان لفظ بلند گوهرافشان
که جان عالم است و عالم جان .

نظامی .

|| (حامص مرکب ) گوهرافشانی :
شه از گوهرافشان آن کان گنج
ز گوهر برآمودن آمد به رنج .

نظامی .