ترجمه مقاله

گوهرنگار

لغت‌نامه دهخدا

گوهرنگار. [ گ َ / گُو هََ ن ِ ] (نف مرکب ) نگارنده ٔ گوهر. || (ن مف مرکب ) به گوهر نگارشده . گوهرآگین . مرصع. (بهار عجم ) مزین به گوهر. گوهرنشانده . (آنندراج ) :
ز زرین و سیمین گوهرنگار
ز دینار و از گوهر شاهوار.

فردوسی .


یکی تخت پیروزه ٔ میش سار
یکی خسروی تاج گوهرنگار.

فردوسی .


همان جامه دیبای چینی هزار
از او پنج زربفت گوهرنگار.

فردوسی .


بلورینه تختی درّ شاهوار
بتی بر وی از زرّ گوهرنگار.

اسدی .


و اندر نبرد خنجر گوهرنگار تو
از رنگ خون دشمن سازد نگار ملک .

مسعودسعد.


چو زین آبگون چرخ گوهرنگار
گذشته ز سالش دو پنج و چهار.

اسدی .


باد مسلم شده کف و بنان ترا
خنجر گوهرنگار خامه ٔ گوهرفشان .

خاقانی .


نخست از جواهر درآمد به کار
که دراعه و درع گوهرنگار.

نظامی .


در معاطف عاطف و مواقف اجلال ، سه مربط فیل با اجلال زرتار و هودج گوهرنگار. (از دره ٔ نادره چ شهیدی ص 484).
- گنبد گوهرنگار ؛ آسمان پرستاره :
گشت بساط ثناش مرکز عودی لباس
گشت ضمان بقاش گنبد گوهرنگار.

خاقانی .


- چرخ گوهرنگار ؛ آسمان پرستاره .
ترجمه مقاله