گوهر افشاندن

گوهر افشاندن . [ گ َ / گُو هََ اَ دَ ] (مص مرکب ) گوهر پاشیدن . فروریختن گوهر بر کسی یا بر چیزی . پخش کردن گوهر :
جهان آفرین را همی خواندند
بر آن موبدان گوهر افشاندند.

فردوسی .

مرا مشتری هست گوهرشناس
همان گوهر افشاندن بی قیاس .

نظامی .