گوهر دیده
لغتنامه دهخدا
گوهر دیده . [ گ َ / گُو هََ رِ دی دَ / دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بینایی . چشم . دیده :
گوهر دیده کجا فرسوده ای
پنج حس را در کجا پالوده ای .
|| کنایه از اشک دیده باشد.
گوهر دیده کجا فرسوده ای
پنج حس را در کجا پالوده ای .
مولوی .
|| کنایه از اشک دیده باشد.