گوپاره

گوپاره . [ گ َ / گُو رَ / رِ ] (اِ مرکب ) رمه ٔ گاو و خر. (لغت فرس ص 467). گله ٔ گاومیش . (رشیدی ) :
وای از آن آوا که گر گوپاره زآنجا بگذرد
بفکند نازاده بچه بازگیرد زاده شیر.

منجیک (از لغت فرس ).

نژاد دیو ملعونند یکسر
مزایاد آنکه این گوپاره را زاد.

ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 98).