گویهلغتنامه دهخداگویه . [ ی َ / ی ِ ] (اِ) به معنی غار باشد و آن گوی و شکافی است که در کوهها بهم رسد و بیشتر مردم فقیر در آنجا بسر برند. (برهان ). پناه جای در کوه . (ناظم الاطباء). گاباره . (برهان ) (آنندراج ).
