گیت خوان
لغتنامه دهخدا
گیت خوان . [ خوا / خا ] (نف مرکب ) خواننده ٔ گیت . آنکه گیت خواند. مطرب . سرودخوان . (از بهار عجم ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
گیت خوانت زهره ، قوال ومگس رانت زحل
آبدارت ابر نیسان و خواصت آفتاب .
گیت خوانت زهره ، قوال ومگس رانت زحل
آبدارت ابر نیسان و خواصت آفتاب .
محمد عرفی (از بهار عجم ذیل کلمه ٔ خواص ).