گیهان دیده
لغتنامه دهخدا
گیهان دیده . [ گ َ / گ ِ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) جهاندیده . کیهان دیده . جهان گشته . که گرد جهان گشته باشد. که سیر و سیاحت آفاق کرده باشد. بکنایه کسی که سرد و گرم زندگی دیده و شیرین و تلخ دهر را چشیده باشد. کارآزموده و مجرب :
گناه آید ز گیهان دیده پیران
خطا آید ز داننده دبیران .
گناه آید ز گیهان دیده پیران
خطا آید ز داننده دبیران .
(ویس و رامین ).