یتیم خانه
لغتنامه دهخدا
یتیم خانه . [ ی َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جای پرورش یتیمان . دارالایتام . پرورشگاه . || جای باش دزدان و عیاران . ناظم الاطباء). مأوای دزدان و عیاران . (آنندراج ) :
بتان شدند ز عیارپیشگی رامم
یتیم خانه ٔ من چون صدف پر از گهر است .
طاقی به دلربایی در دلبری یگانه
هست از صدف گهر را گرچه یتیم خانه .
بتان شدند ز عیارپیشگی رامم
یتیم خانه ٔ من چون صدف پر از گهر است .
سعید اشرف (از آنندراج ).
طاقی به دلربایی در دلبری یگانه
هست از صدف گهر را گرچه یتیم خانه .
محسن تأثیر (از آنندراج ).