یک دیگران

یک دیگران . [ی َ / ی ِ گ َ ] (ضمیر مبهم مرکب ) یکدیگر :
به تیغ و سنان و به گرز گران
بکشتند چندان ز یک دیگران .

اسدی .

چنین گفت کاین بار رزمی گران
بسازید همپشت یک دیگران .

اسدی (گرشاسب نامه ص 80).