کژنگر

کژنگر. [ ک َ ن ِ گ َ ] (نف مرکب ) کژ نگرنده . که با کژی نگرد. کج بین . دوبین . احول . کاژ :
آن خبیث از شیخ می لائید ژاژ
کژنگرباشد همیشه عقل کاژ.

مولوی .

|| بدنظر. کژنظر. بدنگاه . بدبین :
روز دانش زوال یافت که بخت
بمن راست فعل کژنگر است .

خاقانی .