زبان‌شناسی شناختی

رویکردی در مطالعة زبان که در آن این باور وجود دارد که قابلیت صحبت کردن به یک زبان و درک آن، بخشی از قابلیت‌های گسترده‌تر ذهنی یا به عبارت دیگر شناختی است؛ بر خلاف دیدگاه چامسکی که دانش زبانی را مستقل از دیگر قوای ذهنی می‌داند