گبر

گبر در گویش گنابادی به معنای انسان تنومند و قوی هیکل گفته میشود.گبر به زرتشتیان قدیم که پس از حمله اعراب مسلمان نشدند به طئنه اطلاق میگردید.حال آنکه گبر ها با زرتشتیان فرق داشته اند و زرتشتیان مردگانشان را خاک نمیکردند بلکه جسد آنها را در کوهستان و بیابانها رها میکردند تا خوراک حیوانات وحشی شوند و معتقد بودند جسد انسان اگر دفن شود خاک را آلوده میکند.گبرها مردگان خود را با داراییشان دفن میکردند و قبرستانهای آنها به گورهای گبری شهرت دارد و سالهاست توسط سارقان میراث فرهنگی در نقاط مختلف ایران پس از شناسایی غارت میشوند.دین گبرها دیویسنا بوده است.که دیو به معنای خدا بوده و پس از ظهور زرتشت و دشمنی زرتشت با این دین رو به افول نهاده و به تدریج در دین زرتشت ادغام شده است.