تکیه ای: harki men-eš bedi, be men-eš selâm ka. طاری: harki mun-eš bedi, selâm-eš bekardun. طامه ای: harki mun-e bodi, salâm-e ke. طرقی: harki mon-eš bedi, sölâm-eš dikardo. کشه ای: harki mu-š bedi, salâm-eš ka. نطنزی: harki mon-eš badi, selâm-eš baka.

هرکه مرا دید، به من سلام کرد.

چه کسی (بود) مرا صدا کرد؟

همین که (/ تا) مرا دید، پنهان شد.

هنگامی که می خواستم ­از پله ها پایین بیایم ، پایم گیر کرد و  زمین خوردم. (/ وقتی که از پله ها پایین می آمدم، پایم گیر کرد و زمین خوردم.)

گویش اصفهانی