مانیا

(تلفظ: māniyā) (در پارسی باستان) خانه ، سرای ؛ (در پهلوی) برابر با واژه‌ی مان به معنی خانه و مسکن ؛ (در اعلام) نام زن زِنیس حاکم ولایت اِاُلی جزو ایالات تحت فرماندهی فرناباذ [سردار بزرگ ایران در زمان اردشیر دوم هخامنشی] .