شِهَابٌ

شعله اي که از آتش بيرون مي آيد - شهاب (در اصل به معناي شعله ايست که از آتش بيرون ميآيد . به اجرام روشني هم که در جو ديده ميشوند از اين جهت شهاب گفتهاند که گويا شعله ايست که ناگهان از يک نقطه آسمان بيرون آمده و پس از لحظهاي خاموش ميگردد)