غَاوُونَ

گمراهان (کلمه غاوون جمع اسم فاعل است و مفرد آن غاوي و مصدرش غي است و غي معنايش خلاف معناي رشد است و رشد به معناي رسيدن به واقع است و رشيد کسي را گويند که اهتمام نميورزد مگر به آنچه که حق و واقع باشد و در نتيجه غوي کسي است که راه باطل را برود و از راه حق منحرف باشد و اين غوايت از مختصات صناعت شعر است ، که اساسش بر تخيل و تصوير غير حق و غير واقع است به صورت حق و واقع . و به همين جهت کسي به شعر و شاعري اهتمام ميورزد که غوي باشد و با تزيينات خيالي وتصويرهاي موهومي سرخوش بوده و از اينکه از حق به غير حق منحرف شوند و از رشد به سوي غوايت برگردند خوشحال شوند و از اين شعراء هم کساني خوششان ميآيد و ايشان را پيروي ميکنند که خود نيز غاوي و گمراه باشند و جمله و الشعراء يتبعهم الغاوون همين معنا را ميرساند البته بلافاصله آنان که اشعار سازنده مي سرايند را استثناء مي کند )