فَجْرِ

سپيده دم (در اصل به معني باز كردن وشكافتن است اگر صبح را فجر ميگويند . براي اين است که روشني پرده ظلمت را پاره کرده به همه جا منتشر ميشود .کلمه فجر دو مصداق دارد يکي فجر اول که آن را کاذب ميگويند چون دوام ندارد ، بعد از اندکي از بين ميرود ، و شکلش شکل دم گرگ است ، وقتي آن را بالا ميگيرد ، و بهمين جهت آن را ذنب السرحان مينامند و عمودي از نور است که در آخر شب در ناحيه شرقي افق پيدا ميشود ، و اين وقتي است که فاصله خورشيد از دايره افق به هيجده درجه زير افق برسد ، آنگاه به تدريج رو به گسترش نهاده از بين ميرود ، و چون ريسماني سفيد رنگ به آخر افق ميافتد ، و به صورت فجر دوم در ميآيد ، که آن را فجر دوم يا فجر صادق مينامند ، و بدين جهت صادقش ميگويند ، که از آمدن روز خبر ميدهد ، و متصل به طلوع خورشيد است )