فَکِهِينَ

خوشحالان و شادمانان - مغروران از شادي و خوشي - آنان كه باهم مي گويند ومي خندند (جمع "فكه" به معناي غرور از خوشحالي است ، و معناي عبارت"وَإِذَا ﭐنقَلَبُواْ إِلَىٰ أَهْلِهِمُ ﭐنقَلَبُواْ فَکِهِينَ " اين است كه : بعد از آنکه به سوي اهل خود برميگردند از خنديدن به مؤمنين و با چشم و اشاره مسخره کردن ايشان و از عملي که کردند خوشحال ميگردند . ممکن هم هست از فکاهت به معناي گفتگوي چند نفر دوست و مانوس با هم باشد ، و معنا اين باشد که چون به اهل خود برميگردند ، دور هم مينشينند و تعريف ميکنند ، که من چه کردم و تو چه کردي . )