فِطْرَةَ

آفرينش(در بسياري از آيات ، خلقت را فطر ، و خالق را فاطر ناميده است ، و فطر به معناي پاره کردن است ، گويا خداي تعالي عدم را پاره ميکند و موجودات را از شکم آن بيرون ميآورد و کلمه فطرت بر وزن فعلت بناي نوع را ميرساند يعني نوعي از خلقت ، فطرة الله عبارت است از قدرت بر شناختن ايماني که با آب و گل آدمي سرشته شده است ، چنانکه آيه شريفه و لئن سالتهم من خلق السموات و الارض ليقولن الله به آن اشاره ميکند . )