لَحْنِ ﭐلْقَوْلِ

شیوه گفتار(کلمه لحن بيشتر به معناي آن است که کلام را از سنتهاي جارياش برگرداني ، يا اعراب آن را نگويي و يا نقطهها و کلمات آن را جابجا کني ، و اين عمل ناپسندي است ، و گاهي هم در سربسته حرف زدن و بطور فحوي و کنايه سخن گفتن استعمال ميشود ، که اين قسم استعمال در بازار شعرا و ادباء بيشتر رواج دارد و در نظر آنان پسنديده و جزء بلاغت است در نتيجه معناي "وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ ﭐلْقَوْلِ"ميشود : تو به زودي آنان را از طرز سخن گفتنشان خواهي شناخت ، چون سخن ايشان کنايهدار و تعريض گونه است )