مَعْذِرَةً

ازجهت انجام تکلیف - به جهت حجت وعذر (آیه ی "وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً ﭐللَّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَاباً شَدِيداً قَالُواْ مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّکُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ " یعنی گروهى از بنىاسرائيل [كه در برابر بد كارىهاى ديگران ساكت بودند، به پند دهندگان خيرخواه و دلسوز] گفتند: چراگروهى را كه خداهلاك كننده آنان يا عذاب كننده آنان به عذابى سخت است، پند مىدهيد؟ [پند دادن شما كارىنابجاست.] گفتند: براى اينكه در پيشگاه پروردگارمان [نسبت به رفع مسؤوليت خود] حجت و عذر داشته باشيم وشايد آنان [از گناهانشان] بپرهيزند.)