وِرْدُ

آبي که انسان و حيوان پس از تلاش و چرخيدنش به دنبال آن به گلويش ميريزد - آبي که انسان و حيوانات تشنه به لب آن ميآيند و از آن مينوشند ( کلمه وَرَد در اصل لغت به معناي قصد رفتن بسوي آب است و به تدريج در چيزهاي ديگر استعمال شده ، مثلا گفتهاند : وردت الماء - به لب آب رفتم مصدر آن ورود و اسم فاعلش وارد و اسم مفعولش مورود است خداي تعالي نيز در قرآن این معنی را استعمال نموده ، در باره مسافرت موسي (عليهالسلام) به طرف مدين و رسيدنش به لب آب آن محل فرموده : و لما ورد ماء مدين - همينکه به لب آب مدين رسيد و کلمه ورْد به معناي آبي است که انسان و حيوان پس از تلاش و چرخيدنش به دنبال آن به گلويش ميريزد .در عبارت "وَبِئْسَ ﭐلْوِرْدُ ﭐلْمَوْرُودُ " تلاش فرعونیان و امثال آنها را در این دنیا تشبیه کرده به کسی که پس از تلاش بسیار برای رسیدن به آب به جای اینکه آبی خنک و گوارا در گلوی خود بریزد آتش جهنم و آب متعفنی که نوشیدنی اهل جهنم است نصیب او شده )