يُشَاقِّ

مخالفت و سرسختي و دشمني کند (از مصدر مشاقة و شقاق که مصدر باب مفاعله از ماده شق است،به معناي قطعه جدا شده از چيزي . مثلا ميگويند اين شاخه افتاده ، شقي از آن درخت است پس مشاقه و شقاق اين است که تو در يک شقي قرار بگيري ، و طرف مقابلت در شق ديگر و اين کنايه است از مخالفت و طرفيت . جزمش به دليل شرط شدن براي بعد از خود و حرکت آخرش از جهت تقارن با حرف ساکن يا تشديد دار کلمه بعد مي باشد) #