ﭐللَّهُ

خدا- واجب الوجودي که همه ي خوبيها را دارد و هيچ بدي در او نيست لذا عقول بشر در شناسائي او حيران و سرگردان است وفقط اوست که شايسته پرستش است (لفظ جلاله ي الله اصلش" ﭐلْ إله "بوده ، که همزه دومي در اثر کثرت استعمال حذف شده ، و بصورت الله در آمده است ، و کلمه "إله "يا از ماده ألـَهَ که به معناي پرستش است ،مي باشد (وقتي ميگويند اله الرجل و ياله ، معنايش اين است که فلاني عبادت و پرستش کرد)يا از ماده ي " وله " به معني تحير و سرگرداني و کلمه نامبرده بر وزن فِعال بمعناي مفعول ( مالوه ) است ، همچنان که کتاب بمعناي مکتوب ( نوشته شده ) ميباشد . و اگر خداي را"إله "گفتهاند ، چون مالوه و معبود است ، و يا بخاطر آن است که عقول بشر در شناسائي او حيران و سرگردان است . اين کلمه (الله )علم و اسم خاص خدا (آفريننده ي همه چيز)است و بر کسي يا چيز ديگري تعلق نمي گيرد )