آمایش

اسم مصدر آمودن و آماییدن به معنای به رشته کشیدن، تنظیم کردن، آراسته کردن و مستعد کردن است.

آمایش اسم مصدر آمای (آراینده)، به معنی هنر یا فن جای دادن با نظم و ترتیب و همراه با آینده نگری انسانها، فعالیتها، زیر ساختها و وسایل ارتباطی در خدمت انسانها در فضای کشور با در نظر گرفتن الزامات طبیعی، انسانی و اقتصادی می باشد. در معنای دیگر آمایش یعنی تخصیص جمعیت و فعالیت به نواحی گوناگون سرزمین که به عنوان هدف اصلی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور عنوان شده است. واژه انگلیسی Territorial planning توضیحات آمایش سرزمین نوعی برنامه‌ریزی است که به سرزمین به‌عنوان عامل اساسی و تعیین‌ کننده در اهداف توسعه توجه می‌کند. در ایران ، بنا به تعریف ، آمایش سرزمین ، برنامه‌ریزی و سازمان‌ دادن نحوه اشغال فضا و تعیین محل سکنای انسان‌ها و محل فعالیت‌ها و تجهیزات و همچنین کنش‌های بین عوامل گوناگون نظام اجتماعی - اقتصادی است. آمایش سرزمین به ‌خودی خود نمی‌تواند هدف باشد بلکه بیان جغرافیائی و ترجمان فعالیت‌ها و هدف‌هائی است که سیاست دولت تعیین کرده است. (این اصطلاح مترادف است با spatial planning برای اطلاعات بیشتر به‌این اصطلاح رجوع کنید). (به نقل از سايت آفتاب)

آمای یعنی آراینده و آمایش اسم مصدر آمای، به معنی هنر یا فن جای دادن با نظم و ترتیب و همراه با آینده نگری انسانها، فعالیتها، زیر ساختها و وسایل ارتباطی در خدمت انسانها در فضای کشور با در نظر گرفتن الزامات طبیعی، انسانی و اقتصادی می باشد. در معنای دیگر آمایش یعنی تخصیص جمعیت و فعالیت به نواحی گوناگون سرزمین که به عنوان هدف اصلی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور عنوان شده است. (به نقل از دکتر فیروز توفیق، سمینار آمایش سرزمین...)