آمره

آمُرِه ای؛ از گویش های مرکزی ایران که در روستای آمره از توابع شهرستان خلجستان استان قم رایح است. ریشه میانة این گویش پهلوی اشکانی (پارتی) و ریشه باستان آن، فارسی باستان است. مشترکات فراوانی با دیگر کویش های مرکزی دار که ما بین قم، کاشان، اصفهان تا شیراز رایج است. مشخصاً در منطقه مرکزی با گویش قدیم آشتیان، وفس، نایه، کهک تفرش، دلیجان و تات های ویدر و الویر در زرند ساوه هم خانواده است. از مشخصه های آن وجود شکل مؤنث در سوم شخص، اسامی مؤنث و مذکر، مطابقت شناسة فعل با مفعول (ویژگی ارگتیو) است. واژه نامه این گویش در سال 1379ش. و فرهنگ عامه آن در سال 1384ش. توسط حسن عادلخانی منتشر شده و کتاب قصه های این گویش با عنوان «آقاتک» در دست انتشار است. این روستا وبلاگی اختصاصی دارد که از سال 1383ش. مشغول فعالیت پیوسته است. به آدرس amoreh.ir

آمُرِه؛ نام روستایی است از توابع شهرستان خلجستان استان قم در 86 کیلومتر غرب شهر قم. با تفرش 25 کیلومتر و با آشتیان 30 کیلومتر فاصله دارد. اهالی آن به گویش آمره سخن می گویند که بازمانده زبان پهلوی اشکانی است. تاکنون 2 جلد کتاب با عناوین «فرهنگ آمره» و «فرهنگ عامیانه آمره» درباره گویش و فرهنگ این روستا منتشر شده است.

آمُرِه؛ نام روستایی است از توابع شهرستان خلجستان استان قم در 86 کیلومتر غرب شهر قم. با تفرش 25 کیلومتر و با آشتیان 30 کیلومتر فاصله دارد. اهالی آن به گویش آمره سخن می گویند که بازمانده زبان پهلوی اشکانی است. تاکنون 2 جلد کتاب با عناوین «فرهنگ آمره» و «فرهنگ عامیانه آمره» درباره گویش و فرهنگ این روستا منتشر شده است.