فصوص الحکم

در لغت به معنای نگین های حکمت ها (نگین هایی از حکمت ها) است. با این نام هم فیلسوف بزرگ، فارابی(260- 339 ق) کتابی تالیف کرده است، و هم ابن عربی عارف شهیر (560- 638 ق) اما اغلب وقتی سخن از فصوص الحکم است کتاب ابن عربی مورد نظر است. فصوص الحکم ابن عربی، با وجود اینکه کتابی کم حجم است از عمیقی شگفت انگیز برخوردار است و آن را عمیق ترین کتاب عرفانی می دانند. متن این اثر بسیار اشاره وار است و فهم آن دشوار است و بیش از یکصد شرح بر آن نگاشته شده است. تاکنون سه ترجمه فارسی از این اثر منتشر شده است. یک ترجمه اثر مرحوم آقای محمد خواجوی است که ترجمه ای مبهم و نامفهوم است. ترجمه دیگر را که نسبت به ترجمه آقای خواجوی دقیق تر و روان تر است برادران موحد (محمدعلی و صمد) نگاشته اند؛ اما فقط شامل 10 فص از 27 فص است. این 10 فص دارای توضیحاتی است که جدا از متن است و چندان کمکی به فهم عبارت های فصوص و نکته های آن نمی کند. ترجمه سوم ترجمه ای تحقیقی است که علی شالچیان ناظر آن را فراهم آورده است. مترجم پاورقی های فراوانی برای درک عبارت های فصوص الحکم دارد و در مواردی نیز به اختلاف میان شارحان در مورد معنای برخی عبارت ها اشاره کرده است. اشاره به منابع روایات و سخنان اعلام از دیگر مطالبی است که در پاورقی آمده است.