لیزینگ

لیزینگ، (به انگلیسی:leasing) یک رشته فعالیت اعتباری کاملاً تخصصی مبتنی بر روش اجاره است که در آن نوعی قرارداد، با توافق میان اشخاص حقیقی یا حقوقی منعقد می شود که هدف از آن، بهره برداری از یک کالا یا منفعت کالای سرمایه ای (یا مصرفی) بادوام است که از قابلیت اجاره برخوردار باشد. بنابراین لیزینگ، مجموعه ای از مبادلات اقتصادی مشتمل بر خرید، اجاره و نهایتاً فروش (تملیک) را در بر می گیرد. بعبارت دیگر، قرارداد یادشده بین شرکت لیزینگ، به عنوان مالک یا موجر و متقاضی یا استفاده کننده از تسهیلات، به عنوان مستاجر منعقد می شود. براساس این قرارداد موجر، کالای مورد نظر و نیاز مستأجر را با استفاده از منابع مالی خود، از فروشنده و یا تولیدکننده تأمین می کند و با قبول اینکه در صورت حصول و انجام کلیۀ تعهدات مندرج در قرارداد، مستأجر اختیار دارد تا مالکیت مورداجاره را به نام خود از موجر تقاضا نماید، مورد اجاره را برای مدت تعیین شده در قرارداد (مدت بازپرداخت تسهیلات) به صورت اجاره، در اختیار مستأجر قرار می دهد. مستأجر موظف است در پایان مدت قرارداد و پس از تسویه، مورد اجاره را تملک نموده، یا به موجر مسترد کند. چنانچه مستاجر در پایان مدت قرارداد خواستار تملک مورد اجاره باشد، باید مبلغی را که در ابتدای دوره، با توجه به استهلاک و عمر مفید مورد اجاره، به عنوان قیمت فروش یا باقی مانده یا ارزش اسقاطی مورد اجاره تعیین شده است، به موجر پرداخت کند. کلمه لیزینگ در فارسی با کلمۀ اجاره دهی یا اجاره داری مترادف است، ولی بهترین معنی آن که به نظر می رسد با کلمۀ لیزینگ همخوانی بیشتری دارد، اجارۀ اعتباری است. معادل فارسی دیگر آن «اجاره به شرط تملیک» است.