گیریه

(تالشی) گیریه (giryia) ییلاق؛ از دو بخش (گی+ ریه) تشکیل شده است. قسمت اول آن، واژۀ «گی» همان «گا» در تالشی است که در پارسی باستان، با تلفظ «گئو» به معنی گاو بوده است، اما در تاتی اصطلاحاً به کلیۀ حیوانات اهلی یک روستا و حوالی آن، شامل گاو و گوسفند و اسب و استر و گاومیش و الاغ و غیره گفته می شود. چون در روستاها بیشتر مراتع کوهستانی زیر کشت گندم رفته اند، یک یا چند نفر چوپان همراه گله (گی) به صحرا می روند تا از ورود آنها به کشتزارها جلوگیری کنند و از طرفی از این احشام در مقابل سارقان و حیوانات درنده محافظت کنند؛ لذا به آن چوپانان، به اصطلاح محلی «گیهَ وُن» (giyavoon) گفته می شود. اما بخش دوم آن «ریَه» به معنی محل عبور و مرور انسان یا احشام، اثر و رد پا، محدودۀ چرای احشام است، و در تالشی به چراگاه های کوهستانی یک دامدار نیز ریه گفته می شود. اگر این دو عبارت در کنار هم به صورت «گی ریه» تلفظ شود، معنی چراگاه های کوهستانی احشام را می رساند و چون محل سکونت عشایر و دامداران نیز در آن مراتع قرار دارد، از این رو ییلاق نیز معنی می دهد.