لغتنامه دهخدا
اختر. [ اَ ت َ ] (اِخ ) یکی از احفاد اورنگ زیب عالمگیر است . او شاهزاده ای شاعر بود و منظومه های چندی دارد و دو بیت ذیل از یکی از منظومه های اوست :بود تا کی ز حال عشق گفتارکنم اختر ز حال خویش اظهارکه چون زین سلطنتگاه مجازی برآمدشاه عالمگیر غازی .<p class="
