ترویح

tarvih

معنی

۱. کسی را آسایش دادن؛ راحتی دادن؛ راحت رساندن.
۲. باد زدن.
۳. شبانگاه رفتن در نزد قوم.

جست‌وجوی دقیق

ترویح

لغت‌نامه دهخدا

ترویح . [ ت َرْ ] (ع مص ) راحت دادن . (زوزنی ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). راحت دادن و منه : ترویحة شهر رمضان سمیت بها لاستراحة بعد کل اربع رکعات . (منتهی الارب ). || بجماعت نماز تراویح را خواندن . (از اقرب الموارد) (از المنجد). ||

ترویح

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی را آسایش دادن؛ راحتی دادن؛ راحت رساندن.۲. باد زدن.۳. شبانگاه رفتن در نزد قوم.

ترویح

فرهنگ فارسی معین

(تَ) [ ع . ] (مص م .) 1 - به کسی راحتی دادن . 2 - باد زدن .

جست‌وجوی هم‌آوا

ثور

Taurus, Tau, Bull

واژه‌های مصوب فرهنگستان

یکی از صورت‌های فلکی منطقه‏البروج که به شکل گاو تصور می‌شود

ثروة

لغت‌نامه دهخدا

ثروة. [ ث َرْ وَ ] (ع مص ) بسیار مال شدن . || بسیار عدد شدن . رجوع به ثروت و ثراء شود.

تروح

لغت‌نامه دهخدا

تروح .[ ت َ رَوْ وُ ] (ع مص ) شبانگاه رفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || شبانگاه آمدن قوم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شبانگاه سیر کردن یا کاری کردن و راحت یافتن . (آنندراج ). || بوی چیزی گرفتن آب از جهت

تروع

لغت‌نامه دهخدا

تروع . [ ت َ رَوْ وُ ] (ع مص ) ترسیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تفزع . (اقرب الموارد) (المنجد).

تروه

لغت‌نامه دهخدا

تروه . [ ت َ رِ وِ] (اِ) معبر تنگ و راه دشوارگذار. (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی مشابه

ترویحة

لغت‌نامه دهخدا

ترویحة. [ ت َرْ ح َ ] (ع اِ) ج ، تراویح . رجوع به همین کلمه شود : به جمله ٔ مملکت نامه ها رفت در معنی ترویحه ٔ مساجد و عرض مجالس . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 273). و رجوع به الجماهر بیرونی ص 4</sp

ترویحه

فرهنگ فارسی عمید

جلسه؛ نشست.

جست‌وجوی متن

مروح

لغت‌نامه دهخدا

مروح . [ م ُ رَوْ وِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر ترویح . رجوع به ترویح شود. || فروشنده ٔ خوشبوی و عطرفروش . (ناظم الاطباء).

شب غریب

فرهنگ فارسی معین

(شَ غَ) [ فا - ع . ] (اِمر.) نان و حلوایی که در شب اول دفن میت به جهت ترویح روح او قسمت کنند.

معطش

لغت‌نامه دهخدا

معطش . [ م ُ ع َطْ طِ ] (ع ص ) هر چیز که تشنگی آورد و آب طلبد. (ناظم الاطباء). تشنگی آرنده . تشنه کننده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنچه طبیعت مشتاق ترویح سازد اعم از آنکه ترویح به آب شود مانند معده و جگر و یا به هوای بارد مثل ریه . (مخزن الادویه ).

شاهه

لغت‌نامه دهخدا

شاهه . [ هَِ ] (اِ) بادگیر و برج مانندی که بر بالای خانه جهت ترویح هوا بنا کنند. (ناظم الاطباء). این معنی را در فرهنگهای دیگر نیاورده اند.

مروح

لغت‌نامه دهخدا

مروح . [ م ُ رَوْ وَ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر ترویح . رجوع به ترویح شود. خوشبوی شده . بوی عطر گرفته : مشام جان زنده دلان در دو جهان معطر و مروح گردانید. (دیباچه ٔدیوان حافظ). الدهن المروح ؛ روغن خوشبوی یافته . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). روغن

جست‌وجوی هم‌آغاز

ترویحة

لغت‌نامه دهخدا

ترویحه

فرهنگ فارسی عمید

جلسه؛ نشست.

درپیوند

بیشتر بدانید

ترویح

tarvih

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید