جماشلغتنامه دهخداجماش . [ ج َ ] (اِمص ) شوخی . || فریبندگی . || مستی . || درشتی . || (اِ) عربده . || (ص ) شوخ . || مست . || آرایش کننده و فریبنده . بعضی گویند به این معنی عربی است . (برهان ). از عربی جَمّاش ، یعنی مردی است پیش آینده بزنان ، گویا که طلب میکند زهار سترده از ایشان . (حاشیه ٔ بره
جماشلغتنامه دهخداجماش . [ ج َم ْ ما ] (ع ص ) رجل جماش ؛ مرد متعرض زنان ، کان یطلب الرکب الجمیش . (منتهی الارب ) (ذیل اقرب الموارد از قاموس ). || شوخ . دلربا. دلفریب .فسونکار. فسونساز. (فرهنگ فارسی معین ) : که با یاران جماش آن دل افروزبعزم صید بیرون آمد آن روز.<
جماشلغتنامه دهخداجماش . [ ج َم ْ ما ] (مص ) ملاقات دوستان به پنهانی . (ناظم الاطباء). دوستان را در پنهانی دیدن . (برهان ).
جماشلغتنامه دهخداجماش . [ ج ِ ] (ع اِ) آنچه میان نورد و دیوار سر چاه باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
زیمازلغتنامه دهخدازیماز. (فرانسوی ، اِ) دیاستاز مخمر آبجو که موجب تجزیه ٔ گلوکز به الکل و گاز کربنیک در تخمیر الکلی می گردد. (از لاروس ). آنزیمی که در مخمر آب جو وجود دارد. از تأثیر آن بر قند، الکل و گاز کربونیک تولید میشود. (دایرة المعارف فارسی ). مایه ها را می توان رستنی های بی هوازی اختیار
جمازلغتنامه دهخداجماز. [ ج َم ْ ما ] (اِخ ) بنوجماز جماعتی هستند. از جمله کعب و سعد و حرث که از صحابیانند. (از لباب الانساب ).
جمازلغتنامه دهخداجماز. [ ج َم ْ ما ] (اِخ ) محمدبن عمروبن حمادبن عطاء بصری مکنی به ابوعبداﷲ شاعری است ادیب هرزه درای از موالی بنی تمیم . وی در عهد هارون و متوکل عباسی در بغداد بود. نوادری از او نزد متوکل نقل شد تا ملاقاتش را خواستار گردید. وی در حضور متوکل اشعاری خواند. رجوع به تاریخ بغداد ج
جمازلغتنامه دهخداجماز. [ ج َم ْ ما ] (ع ص ) تندرو. (فرهنگ فارسی معین ).- بعیر جماز ؛ شتر بسیار تیز. (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب ) : متواتر شده است نامه ٔ فتح گشته ره پر مرتب و جماز. فرخی .- <span class
جماشةلغتنامه دهخداجماشة. [ ج َم ْ ما ش َ ] (ع ص ) مؤنث جماش . (ذیل اقرب الموارد). رجوع به جماش شود.
جماشیلغتنامه دهخداجماشی . [ ج َم ْ ما ] (حامص ) شغل جماش . کار جماش : بازی نکند مگر بجماشی با زلف بنفشه عارض سوسن . ناصرخسرو.خاموشی لعل او چو می بینی جماشی چشم پرعتیبش بین .خاقانی .
نرگس جماشلغتنامه دهخدانرگس جماش . [ ن َ گ ِ س ِ ج َم ْ ما ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چشم فسونگر. نرگس غماز : فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروزنظر به دُردکشان از سر حقارت کرد.حافظ.
جماسیانلغتنامه دهخداجماسیان . [ ج َم ْ ما ] (اِ) نظامی این کلمه را در شعر زیر:سیاهی ده خال عباسیان سپیدی ده چشم جماسیان .آورده و شاید صورتی از کلمه ٔ جماشیان باشد منسوب به جماش و جماش بمعنی افسونگر و شوخ و دلفریب آمده است .
مهر جستنلغتنامه دهخدامهر جستن . [م ِ ج ُ ت َ ] (مص مرکب ) انتظار مهر داشتن . توقع دوستی و محبت داشتن . چشم عطوفت و محبت داشتن : دگربار از پریرویان جماش نمی باید وفا و مهر جستن .سعدی .
جمشلغتنامه دهخداجمش . [ ج َ ] (ع مص ) ستردن موی سر. || به اطراف انگشتان دوشیدن . || سخن گفتن با زنان و بازی کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ساختن چاه را. (از ذیل اقرب الموارد). رجوع به جماش شود.
کبک رقاصلغتنامه دهخداکبک رقاص . [ ک َ ک ِ رَق ْ قا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از اسب جماش است که اسب شوخ و بازیگر باشد. (برهان ) (آنندراج ).کنایه از اسب بازی کننده است . (انجمن آرای ناصری ).
کتالهلغتنامه دهخداکتاله . [ ک َ ل َ / ل ِ ] (اِ) به وزن و معنی کتاره است که حربه ٔ اهل هند باشد.(برهان ) (آنندراج ). قداره . غداره . قمه : نرگس جماش چون بلاله نگه کردبید برآهیخت سوی لاله کتاله . ناصرخسرو.</
جماشةلغتنامه دهخداجماشة. [ ج َم ْ ما ش َ ] (ع ص ) مؤنث جماش . (ذیل اقرب الموارد). رجوع به جماش شود.
جماشیلغتنامه دهخداجماشی . [ ج َم ْ ما ] (حامص ) شغل جماش . کار جماش : بازی نکند مگر بجماشی با زلف بنفشه عارض سوسن . ناصرخسرو.خاموشی لعل او چو می بینی جماشی چشم پرعتیبش بین .خاقانی .
نرگس جماشلغتنامه دهخدانرگس جماش . [ ن َ گ ِ س ِ ج َم ْ ما ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چشم فسونگر. نرگس غماز : فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروزنظر به دُردکشان از سر حقارت کرد.حافظ.