فرحلغتنامه دهخدافرح . [ ف َ رَ ] (اِخ ) ابن ابی بکربن فرح ارموی ، مکنی به ابی الروح . از مردم ارومیه و فقیهی فاضل و صالح بود. در نوغان طوس نزد شیخ محمدبن ابی العباس فقه آموخت . من [ یعنی سمعانی ] او را در آنجا دیدم و با من از ابی سعد ناصربن سهل بغدادی و محمدبن ابی سعدبن حفص نوغانی تفسیر ثعال
فرحلغتنامه دهخدافرح . [ ف َ رَ ] (اِخ ) ابن انطون بن الیاس انطون . نویسنده ای محقق بود. در طرابلس تولد یافت و همانجا به تحصیل پرداخت و در سال 1315 هَ .ق . به اسکندریه رفت و سرپرستی مجله ٔ «الجامعه » را به عهده گرفت و شش سال هم نویسنده ٔ «صدی الاهرام » بود و
فرحلغتنامه دهخدافرح . [ ف َ رَ ] (اِخ ) تکتوک . از قبیله ٔ بطاحین از اعراب سودان است . او در شماربزرگان شعرای سودان و از مشاهیر عصر خود بود. شعرش نیکوست . درگذشت او به سال 1017 هَ .ق . / 1608</span
فرحلغتنامه دهخدافرح . [ ف َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان فلارد بخش لردگان شهرستان شهرکرد، واقع در 48هزارگزی جنوب خاوری لردگان و سی هزارگزی راه عمومی . ناحیه ای است واقع در جلگه و معتدل که دارای 133 تن سکنه است . از چشمه مشر
فرحلغتنامه دهخدافرح . [ ف َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان نیگنان بخش بشرویه ٔ شهرستان فردوس ، واقع در پنجاه هزارگزی شمال باختری بشرویه و 12هزارگزی شمال باختری نیگنان . ناحیه ای است واقع در دامنه و گرمسیر که دارای 14 تن سکنه
ژفرهلغتنامه دهخداژفره . [ ژَ رَ / رِ ] (اِ) غلبه در قمار و لعب و بازی . (این لغت در فرهنگ ناظم الاطباء آمده است و در کتب لغتی که در دسترس ما بود دیده نشد).
ژفرهلغتنامه دهخداژفره . [ ژُ رَ / رِ ] (اِ) پیرامن دهان . (برهان ). صاحب آنندراج گوید: پیرامن دهان ، در برهان آورده وظن آن است که زفر یعنی دهان را زفره خوانده باشد.
فرهلغتنامه دهخدافره . [ ف َ رِه ْ ] (ص ) در زبان پهلوی فره ، فارسی باستان ظاهراً فرهیا . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). بسیار و افزون و زیاده . (برهان ) : فره گنده پیری است شوریده هش بداندیش و فرزندخور، شوی کش . اسدی .امروز نشاطی است
فرهلغتنامه دهخدافره . [ ] (اِخ ) نام دهی بوده است از دهستان دیلارستاق لاریجان . (از سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ترجمه ٔ فارسی ص 154). در مآخذ جغرافیایی متأخر نام آن نیست .
فرحجةلغتنامه دهخدافرحجة. [ ف َ ح َ ج َ ] (ع مص ) دوری گذاشتن میان هر دو پای خود در رفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
فرحانةلغتنامه دهخدافرحانة. [ ف َ ن َ ] (ع ص ) مؤنث فرحان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِ)سماروغ سپید. (منتهی الارب ). کماه سفید. (فهرست مخزن الادویه ). کماة سپید و قَرْحانة (با قاف ) نیز ضبط کرده اند و در اللسان به ضم اول است . (اقرب الموارد).
فرحانلغتنامه دهخدافرحان . [ ف َ ] (ع ص ) شادان و فیرنده . ج ، فَراحی ̍، فَرْحی ̍. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
فرحورلغتنامه دهخدافرحور. [ ف َ ] (اِ) به فارسی فَرْخ طیور است . (فهرست مخزن الادویه ). جوجه . رجوع به فَرْخ شود.
اشبیلیلغتنامه دهخدااشبیلی . [ اِ ] (اِخ ) احمدبن فرح . رجوع به ابن فرح و رجوع به معجم المطبوعات شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالعباس . رجوع به احمدبن فرح اشبیلی و رجوع به ابن فرح شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) شهاب الدین . رجوع به ابن فرح و رجوع به احمدبن فرح اشبیلی شود.
فرحجةلغتنامه دهخدافرحجة. [ ف َ ح َ ج َ ] (ع مص ) دوری گذاشتن میان هر دو پای خود در رفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
فرح آباد خلیللغتنامه دهخدافرح آباد خلیل . [ف َ رَ دِ خ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان شهرخواشت بخش مرکزی شهرستان ساری ، واقع در سه هزارگزی شمال ساری .ناحیه ای است واقع در دشت ، معتدل و مرطوب که دارای 50 تن سکنه است . از چشمه ٔ زرگرآباد مشروب میشود. محصولاتش غلات و صیفی
فرح آباد سهیللغتنامه دهخدافرح آباد سهیل . [ف َ رَ س ُ هَِ ] (اِخ ) ده مخروبه ای است از بخش حومه ٔشهرستان نائین . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).
فرحانةلغتنامه دهخدافرحانة. [ ف َ ن َ ] (ع ص ) مؤنث فرحان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِ)سماروغ سپید. (منتهی الارب ). کماه سفید. (فهرست مخزن الادویه ). کماة سپید و قَرْحانة (با قاف ) نیز ضبط کرده اند و در اللسان به ضم اول است . (اقرب الموارد).
فرح آبادلغتنامه دهخدافرح آباد. [ ف َ رَ ](اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان آباده ، واقع در پنج هزارگزی شمال باختری آباده و کنار شوسه ٔ آباده به شیراز. ناحیه ای است واقع در جلگه و معتدل که دارای 450 تن سکنه است . از قنات مشروب میشود. محصولاتش غلات
درکی فرحلغتنامه دهخدادرکی فرح . [ دِ ف َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان شیراز واقع در 2 هزارگزی جنوب باختری شیراز. آب آن از قنات وراه آن فرعی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
حصن الفرحلغتنامه دهخداحصن الفرح . [ ح ِ نُل ْ ف َ رَ ] (اِخ ) موضعی است نزدیک اشبیلیه به اندلس . رجوع به عیون الانباء ج 1 ص 69 شود.
گوارش مفرحلغتنامه دهخداگوارش مفرح . [ گ ُ رِ ش ِم ُ ف َرْ رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تألیف کندی جهت رفع حزن و تقویت بدن و معده و نیکوکننده ٔ رخسار و بوی دهان و عرق به غایت مؤثر است . گل سرخ شش مثقال ،سعد پنج مثقال ، قرنفل ، مصطکی ، سنبل الطیب ، اسارون ازهر یک سه مثقال ، قرفه ، زرنب از هر یک دو
کول فرحلغتنامه دهخداکول فرح . [ ف َ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان ایذه که در شهرستان اهواز واقع است و 140 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).