آبجیللغتنامه دهخداآبجیل . (ص مرکب ، اِ مرکب ) در اصطلاح بنایان ، گچی نیک ناسرشته که آب آن بیک سو و گچ آن بیک سو باشد.
ابجللغتنامه دهخداابجل . [ اَ ج َ ] (ع اِ) رگ ساق . نام عِرقی در باطن ذراع . || در اسب و اشتر رگی که بمنزله ٔ اکحل است در آدمی .