آخورگاهلغتنامه دهخداآخورگاه . [ خُرْ ] (اِ مرکب ) آخورگه . آخُر : ابلق ایام در آخورگهش زاویه ٔ فخر و تفاخرگهش .امیرخسرو دهلوی .
چاخورهلغتنامه دهخداچاخوره . [ رَ / رِ ] (نف مرکب ) نقّاب ، حفّار. ج ، چاخورگان . رجوع به چاخو و چاخوئی شود.
پاخورهtake-allواژههای مصوب فرهنگستاننوعی بیماری قارچی که به ریشه و پاهنگ/ طوقۀ (crown) غلات حمله میکند و علاوه بر کاهش چشمگیر محصول، ممکن است موجب سیاهی ریشه یا کوتولگی (dwarf) یا سفیدخوشگی یا حتی مرگ گیاه میشود
بادجان آخورهلغتنامه دهخدابادجان آخوره . [ دِ رِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گرجی بخش داران شهرستان فریدن در 22هزارگزی باختر داران و دوازده هزارگزی راه ازنا باصفهان . سرزمینی است جلگه و سردسیر با 1117 تن سکنه . آبش از قنات و رودخانه و
آخورفرهنگ فارسی عمید۱. طاقچهای که در کنار دیوار درست میکنند و خوراک چهارپایان را در آن میریزند؛ جای علف خوردن چهارپایان.۲. [مجاز] اسطبل؛ طویله؛ آخورگاه.⟨ آخور کسی پُر بودن: [عامیانه، مجاز] بینیازی او از لحاظ مادی.