آداب دان

آداب دان

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [عربی. فارسی] 'ādābdān دانندۀ آداب؛ آشنا به آداب و رسوم.

ادآب

لغت‌نامه دهخدا

ادآب . [ اِدْ ] (ع مص ) اِدآب در عمل ؛ مانده شدن از کار. || رنج دیدن . || در رنج انداختن . رنجانیدن . || مانده کردن . مانده گردانیدن . اِتعاب . اعیاء.

ادأب

لغت‌نامه دهخدا

ادأب . [ اَ ءَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از دأب : مارأیت رجلاًادأب سواکاً و هو صائم من عمر. (الکنی للدولابی ).

اداب

لغت‌نامه دهخدا

اداب . [ اُ ] (ع اِ) ذکر. (مهذب الاسماء).

اداب

لغت‌نامه دهخدا

اداب . [ اُدْ دا ] (ع اِ) سوسن . (مهذب الاسماء).

اداب

دیکشنری فارسی به عربی

رسمي

comedy of manners

کمدی آداب

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[سینما و تلویزیون، هنرهای نمایشی] نوعی کمدی استوار بر بذله‌گویی و شوخی‌های لفظی بسیار که معمولاً مضمون آن به آداب‌ورسوم اجتماعی مربوط می‌شود

آداب گری

فرهنگ واژه‌های سره

روشگر

آداب البحث

لغت‌نامه دهخدا

آداب البحث . [ بُل ْ ب َ ] (ع اِ مرکب ) صناعت نظری که آدمی را بکیفیت مناظره و شرائط آن آشنا سازد تا در بحث و الزام و غلبه ٔ بر خصم خطا نکند. (تعریفات جرجانی ).

آداب اللسان

لغت‌نامه دهخدا

آداب اللسان . [ بُل ْ ل ِ ] (ع اِ مرکب ) علوم ادبیه .

اداب ورسوم

دیکشنری فارسی به عربی

نظام

اداب نماز

دیکشنری فارسی به عربی

قداس

مبادی اداب

دیکشنری فارسی به عربی

لبق , مودب

آداب نیک

واژه‌نامه آزاد

کردار نیک