ادخانلغتنامه دهخداادخان . [ اِدْ دِ ] (ع مص ) دود کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خود را دود کردن بچیزی . || ادخان نار؛ دود برآمدن از آتش . || ادّخان زرع ؛ سخت شدن دانه ٔ کشت .
ادخنلغتنامه دهخداادخن . [ اَ خ َ ] (ع ص ) نعت است از دخن . طعام ادخن ؛ تیره ٔ سیاه وام . (دستوراللغه ٔ ادیب نطنزی ). تیره ٔ سیاه بام . (تاج المصادر بیهقی ). تیره گون : کبش اَدخن . مؤنث : دَخْناء.
خانلغتنامه دهخداخان . (اِ) خانه . بیت . (صحاح الفرس ) (برهان قاطع) (شرفنامه ٔ منیری ) (فرهنگ جهانگیری ) (غیاث اللغات ) (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : گفت با خرگوش خانه خان من خیز خاشاکت ازاو بیرون فکن . رودکی .تا