فرهنگ فارسی عمید
۱. بیخ؛ بن؛ اصل.۲. هریک از تارها، رشته‌ها، و نخ‌هایی که در حاشیۀ چادر، پرده، یا چیز دیگر آویزان می‌کنند.۳. (زیست‌شناسی) عضو اصلی گیاه که از تخم بیرون آمده و در زمین فرومی‌رود و گیاه به‌وسیلۀ آن آب و مواد‌غذایی را از زمین جذب می‌کند.۴. (زبان‌شناسی) صورت کهن کلمه: ریشهٴ لغت «رفتن» چ
