خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
آفتاب رو پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
آفتاب رو
/'āftābru/
معنی
کسی که رویش مانند آفتاب باشد؛ خوب‌رو؛ خوشگل؛ زیبا.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجه‌ای یافت نگردید.
-
جست‌وجوی دقیق
-
آفتاب رو
لغت‌نامه دهخدا
آفتاب رو. (اِ مرکب ) جائی که آفتاب بر آن تابد. بَرآفتاب . آفتاب گاه . مشراق .مشرقه . بتو. مقابل نَسا، نَسار، نَسَر : در موسم زمستان سعدی دو چیز خواهدبا روی ْآفتابی در آفتاب روئی . سعدی .|| ((ص مرکب ) با روئی چون آفتاب . با صورتی سخت جمیل .
-
آفتاب رو
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) ‹آفتاب‌روی› [مجاز] 'āftābru کسی که رویش مانند آفتاب باشد؛ خوب‌رو؛ خوشگل؛ زیبا.
-
آفتاب رو
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) 'āftābru هر جای روبه‌آفتاب که آفتاب بر آن می‌تابد؛ آفتاب‌گیر.
-
آفتاب رو
لهجه و گویش مازنی
aaftaabe roo جای آفتاب گیر
-
آفتاب رو
لهجه و گویش تهرانی
نور گیر ،رو به جنوب
-
واژه‌های مشابه
-
افتاب
لهجه و گویش مازنی
eftaab آفتاب
-
افتاب
دیکشنری فارسی به عربی
شمس
-
خرمن آفتاب
لغت‌نامه دهخدا
خرمن آفتاب . [ خ ِ / خ َ م َ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) طُفاوة. عَجوز. (منتهی الارب ). دارالشمس . (یادداشت بخط مؤلف ).
-
خانه ٔ آفتاب
لغت‌نامه دهخدا
خانه ٔ آفتاب . [ ن َ / ن ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) برج اسد. رجوع به خانه ٔ ستاره شود.
-
خنده ٔ آفتاب
لغت‌نامه دهخدا
خنده ٔ آفتاب . [ خ َ دَ / دِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از طلوع خورشید : خنده ٔ آفتاب صبح آرای .حسین ثنائی (از آنندراج ).
-
چشمه ٔ آفتاب
لغت‌نامه دهخدا
چشمه ٔ آفتاب . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خورشید وخور و شمس . عین الشمس . قرص آفتاب . چشمه ٔ روشن . عَین . (منتهی الارب ). غَزالَة. (منتهی الارب ) : بپوشیده شد چشمه ٔ آفتاب ز پیکانهای درخشان چو آب . دقیقی .چشمه ٔ آف...
-
آفتاب پرست
لغت‌نامه دهخدا
آفتاب پرست . [ پ َ رَ ] (نف مرکب ) آنکه آفتاب را چون خدائی یا قبله ای نیایش کند. مشمِّس . (السامی فی الاسامی ). عابدالشمس . پرستنده ٔ آفتاب . خورشیدپرست . || (اِ مرکب ) حربا. بوقلمون . خامالاون . حجل . حربایه . آفتاب گردک . اسدالارض . روزگردک . پژمره...
-
آفتاب پرستک
لغت‌نامه دهخدا
آفتاب پرستک . [ پ َ رَ ت َ ] (اِ مرکب ) مصغر آفتاب پرست . درختی خرد که برگهای آن جمله سوی آفتاب باشد، و در هند آن را هرهر گویند. || جامه ٔ بوقلمون که رنگ رنگ نماید. (مؤیدالفضلاء).
-
آفتاب پرستی
لغت‌نامه دهخدا
آفتاب پرستی . [ پ َ رَ ] (حامص مرکب ) عبادت شمس . تشمیس .