آویشهلغتنامه دهخداآویشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) آویشن . سعتر : آویشه خوری چو نیم مثقال بیرون برد از تن تو بلغم نیکو بود از برای معده قوت یابد از او جگر هم فارغ کندت ز درد سینه تشویش سپرز را کند کم .<p class="aut
اوشهلغتنامه دهخدااوشه . [ اَ ش َ / ش ِ ] (اِ) شبنم و آن رطوبتی است که شبها بر سبزه نشیند. (برهان ) (ناظم الاطباء).
اوسهلغتنامه دهخدااوسه . [ اَ / اُو / او س َ / س ِ ] (اِ) ربودن . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). || ربایش و ربایندگی . (آنندراج ) (برهان ). || دزدی و راهزنی . || (ص ) ربوده شده . گرفته شده .
بشیرلغتنامه دهخدابشیر. [ ب َ ] (اِخ ) ابن عمربن محصن اویسه برادر ثعلبةبن عمربن عمره بشربن عمر. در سنه ٔ پانزده ق . شهید شد. رجوع به تاریخ گزیده چ عکسی 1328 هَ . ق . لندن ص 220 شود.