آهنینهلغتنامه دهخداآهنینه . [ هََ نی ن َ / ن ِ ](ص نسبی ) آهنین . منسوب به آهن . از آهن : بدیماه ار ایدون که خواهد خدای بپوشم برزم آهنینه قبای . فردوسی . || (اِ مرکب ) آلات آهنین . آنچه از آهن کنند ا
آهنینهفرهنگ فارسی عمید[قدیمی] ظرف آهنی: ◻︎ همیشه تا نجهد ز آهنینه مرزنجوش / همیشه تا ندمد ز آبگینه سیسنبر (فرخی: ۱۱۹).